Helena Wacława Marzyś–Michałowska, z domu Wesołowska, zamieszkała w Warszawie, ulica Żeromskiego 4/D, mieszkania 14. Życiorys. Urodziłam się 7 lipca 1920 roku, w Warszawie, w rodzinie inteligencji pracującej. Ojciec mój Bronisław Wesołowski, matka Maria Wesołowska, z domu Żeglińska. Jestem absolwentką Uniwersytetu Warszawskiego, doktorem nauk humanistycznych, historykiem sztuki, pisarzem, wydawcą, encyklopedystą (długoletnia praca w Encyklopedii Państwowego Wydawnictwa Naukowego w Warszawie). Obecnie na emeryturze. W 1939 roku zaręczyłam się z Janem Bogusławem Marzysiem, podporucznikiem saperów, oficerem zawodowym, z którym 5 stycznia 1941 roku zawarłam związek małżeński. Mąż mój walczył w drugiej wojnie światowej (w 1939 roku), a po jej zakończeniu nadal walczył z okupantem w podziemnej Armii Krajowej. Był oficerem Kierownictwa Dywersji. Od chwili zawarcia związku małżeńskiego, t.j. od początku 1941 roku, czynnie współdziałałam w ruchu konspiracyjnym, co potwierdza oświadczenie świadka – adwokata, żołnierza Armii Krajowej. Dom moich rodziców, w którym mieszkaliśmy (Warszawa, Aleje Jerozolimskie 53) stał się punktem kontaktowym dla żołnierzy podziemia. Tu omawiano sprawy odbioru broni zakupionej dla partyzantów oddziału porucznika „Bogusława”, tu przekazywano broń oraz kierowano ludzi „spalonych”. Mąż mój – żołnierz Kierownictwa Dywersji Armii Krajowej – został aresztowany, przez władze sowieckie, 21 grudnia 1944 roku, i osadzony w więzieniu Zamek w Lublinie. Tu został rozstrzelany przez N.K.W.D. 29 marca 1945 roku. Ówcześnie na Zamku w Lublinie „rezydował” prokurator Jerzy Sawicki, w otoczeniu dwóch enkawudzistów, z którymi miałam bardzo przykrą rozmowę, która pozostawiła trwałe ślady na moim zdrowiu.
Autor: Helena Marzyś–Michałowska