Warszawa, dnia 7 marca 1949 roku. Wiceprokurator Naczelnej Prokuratury Wojskowej, major Cypryszewski Stanisław, w wykonaniu prawomocnego wyroku Wojskowego Sądu Rejonowego w Warszawie, z dnia 15 listopada 1948 roku, zatwierdzonego postanowieniem Najwyższego Sądu Wojskowego, z dnia 4 lutego 1949 roku, i wobec nie skorzystania z prawa łaski przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, na zasadzie artykułu 314 i 315 Kodeksu Wojskowego Postępowania Karnego, zgłosił się do Więzienia na Mokotowie, w Warszawie, o godzinie 19 minut 10, i w obecności: 1) Naczelnika Więzienia – kapitana Grabickiego Alojzego, 2) Lekarza – podpułkownika doktora lekarza Charbicza Marka, 3) Duchownego – księdza pułkownika Zawadzkiego Michała, za pośrednictwem dowódcy plutonu egzekucyjnego, starszego sierżanta Śmietańskiego Piotra, po odczytaniu sentencji wyroku, numer Sr 904/48, skazanemu Grońskiemu Romanowi, synowi Konstantego i Janiny z domu Ciechońska, i po stwierdzeniu prawomocności tego wyroku, oraz oświadczeniu, że Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej z prawa łaski nie skorzystał – powyższy wyrok wykonał względem Grońskiego Romana, syna Konstantego i Janiny z domu Ciechońska, urodzonego dnia 28 lutego 1926 roku w Kraśniku – przez rozstrzelanie. Zgon wyżej wymienionego został stwierdzony przez lekarza. Wiceprokurator – Stanisław Cypryszewski. Naczelnik Więzienia – Alojzy Grabicki. Lekarz – Marek Charbicz. Dowódca plutonu egzekucyjnego – Piotr Śmietański.