Skip to content
Hieronim Dekutowski pseudonim „Zapora”
  • Żołnierze niezłomni
  • Dokumenty ze Studium Polski Podziemnej w Londynie
  • Wykazy akcji zbrojnych
  • Raporty Urzędu Bezpieczeństwa
  • Dokumenty dotyczące Hieronima Dekutowskiego
  • Dokumenty dotyczące Romana Grońskiego
  • Dokumenty dotyczące Stanisława Łukasika
  • Dokumenty dotyczące Jerzego Miatkowskiego
  • Dokumenty dotyczące Władysława Nowickiego
  • Dokumenty dotyczące Tadeusza Pelaka
  • Dokumenty dotyczące Edmunda Tudruja
  • Dokumenty dotyczące Arkadiusza Wasilewskiego
  • Dokumenty dotyczące wszystkich członków grupy
  • Dokumenty z procesów rehabilitacyjnych
  • Artykuły znanych autorów
  • Artykuły nieznanych autorów
  • Listy
  • Wywiady
  • Pliki PDF
  • Wiersze
  • Filmy
  • Piosenki
  • Podkłady muzyczne
  • Hieronim Dekutowski na zdjęciach
  • Hieronim Dekutowski na obrazach
  • Hieronim Dekutowski na rysunkach
  • Plakat filmu dokumentalnego „Zapora”
  • Plakaty na Narodowy Dzień Pamięci Żołnierzy Wyklętych
  • Plakaty Rajdu „Zapory”
  • Ulotki – część I
  • Ulotki – część II
  • Medal
  • Monety
  • Logo szkoły
  • Okładka komiksu
  • Karta do gry
  • Karta pocztowa
  • Znaczki pocztowe
  • Kalendarz
  • Sztandar 2 Lubelskiej Brygady Obrony Terytorialnej
  • Rękopisy Hieronima Dekutowskiego
  • Uchwały, stanowiska i zarządzenia rad miejskich i wojewodów
  • Ulice na mapach Google
  • Miejsca pamięci
  • Informacje o autorze
Close Button

Dokumenty dotyczące wszystkich członków grupy

Postanowienie o połączeniu spraw z 28 maja 1948 roku

Protokół zaznajomienia z materiałami śledztwa z 31 maja 1948 roku

Postanowienie o zamknięciu śledztwa z 1 czerwca 1948 roku

Akt oskarżenia z 8 lipca 1948 roku

Protokół posiedzenia niejawnego Wojskowego Sądu Rejonowego w Warszawie z 27 lipca 1948 roku

Postanowienie o zatwierdzeniu aktu oskarżenia z 28 lipca 1948 roku

Pismo Szefa Wojskowego Sądu Rejonowego w Warszawie z 25 października 1948 roku

Protokół odczytania aktu oskarżenia z 27 października 1948 roku

Protokół odczytania aktu oskarżenia z 27 października 1948 roku

Pismo Szefa Wojskowego Sądu Rejonowego w Warszawie z 30 października 1948 roku

Protokół rozprawy głównej w sprawie karnej Nowickiego Władysława i innych z 3–15 listopada 1948 roku

Postanowienie Najwyższego Sądu Wojskowego z 4 lutego 1949 roku

Pismo Prezesa Najwyższego Sądu Wojskowego z 2 marca 1949 roku

Pismo Szefa Wojskowego Sądu Rejonowego w Warszawie z 5 marca 1949 roku

Bohaterowie strony

Hieronim Dekutowski ps. „Zapora”
Roman Groński ps. „Żbik”
Stanisław Łukasik ps. „Ryś”
Jerzy Miatkowski ps. „Zawada”
Władysław Nowicki ps. „Stefan”
Tadeusz Pelak ps. „Junak”
Edmund Tudruj ps. „Mundek”
Arkadiusz Wasilewski ps. „Biały”

Irena Dybkowska–Sobieszczańska

Ja, tj. Irena Dybkowska, i moja babcia, Katarzyna Lisowska, zostałyśmy umieszczone w piwnicy siedziby Urzędu Bezpieczeństwa, przy ulicy Szopena numer 18 w Lublinie. I tu poznałam panią Izabellę Kochanowską, męczenniczkę ubowskich przesłuchań. Pani Izabella Kochanowska była wzywana średnio dwa razy w tygodniu na przesłuchania, które trwały 48 i więcej godzin non stop. Pani Izabella Kochanowska, wracając ze śledztwa, była wpółprzytomna, słaniała się i opierała o ścianę, aby jakoś dojść do celi. Był to widok straszny, robiący ogromne wrażenie. Pani Izabella Kochanowska miała opuchnięte nogi nie do opisania. Obrzmiałe ręce, twarz. Do tego zamazane zaschniętą krwią, pochodzącą z krwotoków nosa, spieczone i popękane usta, aż do krwi. Po zamknięciu drzwi celi, my, tj. współmieszkanki tej celi, robiłyśmy co było w naszej mocy, aby usunąć ślady śledztwa i choć odrobinę ulżyć w cierpieniach pani Izabelli Kochanowskiej. Tego wszystkiego, co robił Urząd Bezpieczeństwa z niewinnymi ludźmi, to wprost nie da się opisać.

Irena Dybkowska–Sobieszczańska

Dziś, zmęczona, sponiewierana, oszkalowana do granic wytrzymałości ludzkiej, jako pełnoprawna obywatelka Rzeczypospolitej Polskiej, żądam od władz tejże Rzeczypospolitej Polskiej rozliczenia zbrodniarzy ludobójstwa spod znaku Urzędu Bezpieczeństwa i ukarania ich z całą surowością prawa. Nie dla zemsty, nie dla odwetu, ale dla Historii, dla oddania Hołdu męczennikom i pomordowanym patriotom polskim. I wreszcie, dla tego, aby społeczeństwo, a przede wszystkim sami mordercy, uświadomili sobie, że takich zbrodni ludobójstwa w historii Polski powtórzyć nie wolno!!!

Linki

Strona główna
Kontakt

Sirat WordPress Theme © Prawa autorskie 2022

Scroll Up