Skip to content

Żołnierze niezłomni
Dokumenty ze Studium Polski Podziemnej w Londynie
Wykazy akcji zbrojnych
Raporty Urzędu Bezpieczeństwa
Dokumenty dotyczące Hieronima Dekutowskiego
Dokumenty dotyczące Romana Grońskiego
Dokumenty dotyczące Stanisława Łukasika
Dokumenty dotyczące Jerzego Miatkowskiego
Dokumenty dotyczące Władysława Nowickiego
Dokumenty dotyczące Tadeusza Pelaka
Dokumenty dotyczące Edmunda Tudruja
Dokumenty dotyczące Arkadiusza Wasilewskiego
Dokumenty dotyczące wszystkich członków grupy
Dokumenty z procesów rehabilitacyjnych
Artykuły znanych autorów
Artykuły nieznanych autorów
Listy
Wywiady
Pliki PDF
Wiersze
Filmy
Piosenki
Podkłady muzyczne
Hieronim Dekutowski na zdjęciach
Hieronim Dekutowski na obrazach
Hieronim Dekutowski na rysunkach
Plakat filmu dokumentalnego „Zapora”
Plakaty na Narodowy Dzień Pamięci Żołnierzy Wyklętych
Plakaty Rajdu „Zapory”
Ulotki – część I
Ulotki – część II
Medal
Moneta
Logo szkoły
Okładka komiksu
Karta do gry
Karta pocztowa
Znaczki pocztowe
Kalendarz
Sztandar 2 Lubelskiej Brygady Obrony Terytorialnej
Rękopisy Hieronima Dekutowskiego
Uchwały, stanowiska i zarządzenia rad miejskich i wojewodów
Ulice na mapach Google
Miejsca pamięci
Informacje o autorze

Close Button

Wywiady

Wywiad Witolda Gadomskiego z Władysławem Nowickim

Wywiad Ewy Kurek z Robertem Luśnią

Bohaterowie strony

Hieronim Dekutowski ps. „Zapora”
Roman Groński ps. „Żbik”
Stanisław Łukasik ps. „Ryś”
Jerzy Miatkowski ps. „Zawada”
Władysław Nowicki ps. „Stefan”
Tadeusz Pelak ps. „Junak”
Edmund Tudruj ps. „Mundek”
Arkadiusz Wasilewski ps. „Biały”

Jeszcze jeden życiorys

Jeszcze jeden żołnierski życiorys. Krótki, jak większość żołnierskich życiorysów odchodzącego pokolenia. Zbyt krótki… Urodził się w Tarnobrzegu, u samego progu niepodległości, 24 września 1918 roku. W domu nie przelewało się. Ojciec blacharz, dziewięcioro dzieci. Hieronim był najmłodszy. Od szczeniaka rósł razem z Polską. Dom rodzinny, obrosły tradycją niepodległościową, szkoła, harcerstwo. Wcześnie zaczyna wybijać się bystrą inteligencją, sprawnością i dominującym instynktem przywódczym, połączonym ze stosunkiem opiekuńczym do młodszych, słabych, mniej sprawnych. Wcześnie zaczyna budzić respekt kolegów, uznanie przełożonych i – dominujące – zaufanie podwładnych. To mu zostanie, aż do końca…

Jeszcze jeden życiorys

„Major »Zapora«” – tu cytuję Jędrzeja Tucholskiego, „Cichociemni”, wydanie drugie, PAX, Warszawa 1985 – „został ujęty 16 września 1947 roku, na punkcie przerzutowym w Nysie, skąd zamierzał uciec na Zachód. Stanął przed sądem Rzeczypospolitej Polskiej, który skazał go na karę śmierci. Wyrok wykonano 7 marca 1949 roku w Warszawie. Prochy jego kryje nieznana mogiła”.

Linki

Strona główna
Kontakt

Sirat WordPress Theme © Prawa autorskie 2021

Scroll Up